Vanmorgen was ik in alle vroegte aan het werk in de thuiszorg. Sinds een tijdje geniet ik ook weer van mijn oorspronkelijke vak.
Ik hielp een zeer hoogbejaarde oud korporaal met overhemd, stropdas strik en al in de kleren. Ondertussen vertelde ik hem dat het vandaag Moederdag was.
Hij keek me 
aan en gaf me spontaan een dikke pakkerd op mijn wang en zei: “Ik feliciteer jou voor alle moeders in de hele wereld”.
Het ontroerde me.
Met tranen in onze ogen haalde hij herinneringen op aan zijn lieve vrouw en ik kon hem vertellen over mijn vorig jaar overleden moeder.
Zo stonden we daar samen voor de wastafel, ik met de kleefpasta voor het kunstgebit in mijn ene hand en met mijn andere hand zoekend naar een zakdoek.
Binnenkomend bij mijn tweede cliënt vroeg de dochter aan mij: “Heb je wel eens krulspelden gezet?”
Ik dacht direct aan de strakke krullen die mijn moeder vroeger op zaterdagmiddag altijd in had. Daar had ik het gezien en vast ook weleens gedaan, maar dat had in mijn loopbaan in de zorg nog nooit tot mijn takenpakket behoort. Al doende kreeg deze oma mijn debuut voor een prachtig krullenkapsel.
En alsof het nog niet op kon, poseerde er een ooievaar voor mij, vlak voordat ik de polder uitreed, hoog boven in zijn nest!
Mijn dag kon niet meer stuk!
10 mei 2015